پياده‌سازي IPV6 :
براي پياده‌سازي پروتكل IPV6 استراتژي‌هاي متفاوتي وجود دارد، اما نكته مشترك در كليه استراتژي‌هاي حركت از لبه به سمت هسته مركزي شبكه مي‌باشد. با اين ديدگاه، شبكه به يكباره ارتقاء پيدا نمي كند. به همين دليل هزينه زيادي نيز در بر نخواهد داشت. به تدريج و با صرف هزينه ها در حد متعادل مي‌توان IPV6 را جايگزين IPV4 نمود.
از ديدگاه ارايه‌دهندگان سرويس، پياده‌سازي IPV6 در شبكه زماني اهميت بالايي پيدا مي‌كند كه به‌علت كمبود فضاي آدرس‌دهي، ارايه‌دهندگان نتوانند سرويس‌هاي موردنظر خود را به‌راحتي پياده‌سازي نمايند. با استفاده از فضاي آدرس‌دهي منحصربه‌فرد در پروتكل IPV6 مكانيزم‌هاي دسترسي و همچنين امنيت براي كليه سرويس‌ها و كاربران ساده‌تر مي‌گردد.
پياده سازي اين پروتكل در سه فاز اصلي زير صورت مي پذيرد:
● ارائه سرويس‌هاي مبتني بر IPV6 در سطح دسترسي مشتركين.
● پياده سازي IPV6 در هسته مركزي شبكه.
● برقراري ارتباط با ساير ارائه‌دهندگان سرويس مبتني بر IPV6.
با شروع ارائه سرويس‌هاي IPV6 در لايه دسترسي شبكه مي‌توانيم بدون نياز به ارتقاء تجهيزات در لايه هسته مركزي شبكه، به مشتركين سرويس هاي مورد نيازشان را ارائه نمائيم. گذشته از اين‌كه در هزينه‌ها نيز صرفه‌جويي مي‌كنيم، مي‌توانيم از كارآيي سرويس‌هاي IPV6 نيز به طور كامل مطلع شويم و در صورت اطمينان از حُسن كارايي، براي پياده‌سازي IPV6 در كل شبكه اقدام نماييم.
پس از بررسي كامل IPV6، مي‌توانيم زيرساخت موجود شبكه را براي پشتيباني كامل از IPV6 ارتقاء دهيم. در ارتقاء تجهيزات در لايه هسته مي‌توانيم به طور مثال از روترهايي استفاده كنيم كه dual-stack مي‌باشند. به اين ترتيب هر دو پروتكل IPV6 و IPV4 را پشتيباني خواهيم كرد. روش ديگر استفاده از روترهايي است كه فقط IPV6 را پشتيباني مي‌كنند. اين روش زماني بهينه است كه ترافيك غالب در شبكه، ترافيك IPV6 باشد.
نيازمندي‌هاي شبكه براي پياده‌سازي IPV6:
نيازمندي‌هاي شبكه براي پياده‌سازي IPV6 نيز از دو ديدگاه قابل بررسي است. ديدگاه اول، ديدگاه ارائه‌دهندگان سرويس و ديگري ديدگاه سازمان‌هاي بزرگي است كه قصد استفاده از سرويس‌هاي مختلف را براي شبكه خود دارند.
براي ارائه سرويس IPV6 در سطح مشتركين، آنچه لازم است توسط ارائه‌دهندگان سرويس مد‌نظر قرار گيرد مشتركيني است كه بيش از ساير نقاط نياز به سرويس‌هاي IPV6 دارند. به اين‌ترتيب آن‌ها مي‌توانند روترهاي لايه دسترسي را در آن مناطق با روش‌هاي مطرح در خصوص پياده‌سازي IPV6 نظير استفاده از روترهاي dual-stack به‌صورت مجزا جايگزين نمايند.
روش ديگر استفاده از يك DNS است كه قادر است ركوردهاي IPV4 را به همراه ركوردهاي IPV6 در كنار هم پشتيباني نمايد. در صورتي كه بخواهيم بين دو شبكه كه هر كدام به صورت مجزا از پروتكل‌هاي IPV6 و IPV4 استفاده مي‌كنند، ارتباط برقرار نماييم، كافي است از مكانيزم‌هاي موجود براي ترجمه پروتكل‌ها به يكديگر نظير NAT-PT در روترها استفاده كنيم.
به‌طور كلي روترهاي لايه دسترسي براي برقراري ارتباط لازم است از روترهاي IPV4 در لايه هسته استفاده كنند يا از زيرساخت موجود براي انتقال بسته‌ها كمك بگيرند. اين زيرساخت ممكن است بسته‌هاي IPV6 را داخل بسته‌هاي IPV4 قرار دهد (روش تونل) و يا آن را از طريق يك تكنولوژي لايه 2 نظير SDH يا ATM انتقال دهد و يا بسته‌هاي IPV6 را وارد پي‌بستر شبكه كه مبتني بر MPLS مي‌باشد، بنمايد. چگونگي انتخاب روش ارسال بسته‌ها در حقيقت پروتكل روتينگ در شبكه را مشخص مي‌نمايد.
نظرات شما عزیزان:
پاسخ: سلام قم میخونم چطور مگه ؟
پاسخ: سلام داداش مگه صنعتی اصفهان هم امنیت داره؟
ادامه مطلب
