تاكنون تلاش های گسترده ای به منظور استمرار حيات IPv4 و غلبه بر محدوديت تعداد آدرس های IP انجام شده است . استفاده از سياست های مختلف و NAT نمونه هائی در اين زمينه می باشد . بر اساس آخرين گزارشات منتشرشده توسط مراكز ذيصلاح ، محدوديت فضای آدرس دهی IP يك تهديد جدی است و فقط بيست و پنج درصد از فضای آدرس دهی IPv4 باقی مانده است . با اين كه شايد در برخی از كشورها اين موضوع نگران كننده نباشد ولی گسترش استفاده از دستگاه های گوناگون مبتنی بر IP ، استفاده از IPv6 را به يك ضرورت تبديل كرده است .
در IPv4 ، آدرس های IP سی و دو بيتی توسط چهار اكتت يا هشت بيت ( از صفر تا 255 كه در مبنای ده نوشته می گردند ) كه توسط نقطه از هم جدا می شوند ، ارائه می گردند . آدرس های IP زير نمونه هائی در اين زمينه می باشد .
|
131.107.20.60 |
در IPv6 ، آدرس های IP يكصد و بيست و هشت بيتی توسط هشت شانزده بيت ( از صفر تا FFFF نوشته شده در مبنای شانزده ) كه با يك colon از يكديگر جدا می شوند ، ارائه می گردند . آدرس های IP زير نمونه هائی در اين زمينه می باشد .
|
3ffe:2900:d005:4:104a:2a61:0:0 |
در مواردی كه در يك آدرس IPv6 چندين بلاك صفر وجود داشته باشد ، از "::" به منظور كوتاه تر شدن شكل نمايش آن استفاده می گردد .
|
fe80:0:0:0:0:70:77:26 |
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب
